Dit project is de schuld van Paolo!

Kort voor de oorlog in Syrië uitbrak, had Paolo Pellizzari, een vriend fotograaf mij voorgesteld om met een 2PK hetzelfde traject af te leggen als die ik in 2005 te voet had afgelegd tot Jeruzalem. Hij had me toen voorgesteld om op basis van de beelden die ik had gedraaid nieuwe beelden te maken met interviews van mensen die op de talrijke breuklijnen leven tussen Oost en West.  De doelstelling was om een 52′ te maken die in 2010 werd voorgesteld in Brussel in Cinéma Vendôme.

Drie maand geleden heeft dezelfde Paolo (een echte rakker!) mij helpen inzien dat die lange tocht die ik had afgelegd een vervolg nodig had. Hij sloeg met de nagel op de kop. Ik was het volkomen met hem eens. De tijd was er rijp voor.

Maar nu, weer eens voor een heel lange tocht vertrekken? Zelfs al droom ik er (stiekem) van, dit heeft niet veel zin omdat ik nu 3 kleine kinderen heb. Het is echter zinvoller om vanuit een bestaande situatie te vertrekken. Ik was genesteld in een job die mij niet meer correspondeerde en die mij stilaan verstikte. Dan heeft Paolo mij doodleuk voorgesteld om vanuit mijn huidige werkelijkheid te vertrekken, een een maand lang in Brussel te trekken. Hij verwoorde waarover ik stil sinds lange tijd mijmerde. Het werd een evidentie.

Het is dus hier, dat ik vanaf 19 mei, vaak mijn indrukken over deze Urban expedition van 1 maand door Brussel zal neerschrijven. De afspraak is gemaakt!