De achterkoer van de menselijkheid

Dat de dingen vooral niet verlopen zoals ik ze me inbeeld. Dat is wat ik hoop voor het vervolg van dit stadsavontuur. Maar dat is meteen ook het moeilijkste. Ik ben nochtans in een omgeving die mij al jaren vertrouwd is.

Dit is de scenario bij aanvang van deze nieuwe dag : terwijl ik aanzet vanuit de Marollen, ontvang ik een
bericht van de communicatiedienst van de MIVB: Wij zijn geïnteresseerd om u tijdens uw project
te ondersteunen en wij bieden u gedurende de maand van uw tocht gratis toegang tot het
netwerk van de MIVB. lk mag een pas gaan afhalen op de hoofdzetel. Goed nieuws! Ik ga er naartoe. Er hangt onweer in de lucht. Ik mijd toch liever de regen en schuil even in het Magdalenakerkje, pal in het centrum. Ik ontmoet er M., vrijwilligster van Congolese afkomst die de kaarsen verkoopt. Ik vertel haar over mijn avontuur. Zij over haar zoon die economist is en die in Kinshasa woont. Zoals zovele intellectuelen in het land, zit ook hij zonder werk. Het land is in volle chaos. Plots valt er een grote ernst op haar gezicht.

Na wat stilte oppert ze:
– lk weet waar je gaat logeren, wacht.
Ze belt een vriendin op. Een uur later duikt ze op met haar wagen. Zonder te weten waar ik naartoe ga, stap ik in de auto.
– Rita, aangename kennismaking!
Twintige minuten later en twee gemeenten verder staan we in Schaarbeek voor een sierlijk huis
uit de jaren ‘20. Het huis is een tiental jaar onbewoond gebleven. Hier zet Rita zich samen met
enkele vrijwilligers in voor een vzw die onderdak biedt aan een talrijk Roma-gezin uit Slovakije.
Hun toewijding is groot maar niet altijd even doeltreffend.  De leefgewoonten van de bewoners zijn zodanig verschillend en op veel vlakken onbegrijpelijk in onze ogen.

Ik word er met open armen onthaald. Ik krijg er een kamer toegewezen die lang gebruikt is geweest door een dakloze. Oorspronkelijk wou ik er slechts één nacht blijven.

Uiteindelijk zal ik er drie dagen blijven. Eén van de vrijwilligers die van wacht was, werd plots opgenomen in het ziekenhuis. En ik heb voorgesteld om zijn dienst over te nemen.

Alweer een onverwachte wending in dit avontuur. De afstand  tussen een stadsexpeditie en vrijwilligerswerk in een opvanghuis voor Roma is maar een vlooiensprong groot.